Yo have jeuk!

Zo gaan zinnen worden na een weekje vakantie waarin je Spaans, Engels en Nederlands spreekt. Mijn Engelse zinnen kregen Spaanse tintjes, mijn Spaanse Engelse tintjes en mijn Nederlandse? Die zijn niet echt om over naar huis te schrijven.

Om maar verder met de deur in deze blog te vallen: ik heb APEN gezien! Ja, echte! In de Jugle! Het zit namelijk zo de stiefzus van Maria (die overigens een verhaal apart is; ze is Schots, gilt om iedere mug of ander beestje, maar draagt dan ook niet lange, dichte kleren. Ziet volgens ons, na een aantal observaties, geen diepte: Een drempel van 10 centimeter doet ze al bijna op haar kont! ) wilde graag naar Tingana, een plek waar je met gids de jugle in kunt duiken. Zuslief wilde zo graag de plek op zoeken waar ze over duizenden beestjes kon gillen dat ze alles voor ons geregeld had. Dus toen wij vrijdagavond net goed en wel onze voet weer op Moyobambaanse bodem hadden gezet kregen we het volgende bericht: ´Morgenochtend om 05.00 bij het huis van Juan´. En daarom ging om 04.20 mijn wekker en om 04.45 stond ik bij Marian op de stoep. Ondanks dat we ons voorgenomen hadden om elkaar stees op z´n Peruaans te begroeten, hebben we dit deze morgen toch maar gelaten voor wat het was.
Om 05.00 punto waren we bij Maria haar huis en daar kwam onze taxi keurig 20 minuten te laat om ons naar Tingana te vervoeren. In de auto kreeg ik weer een beetje een Lima ervaring, we zaten namelijk weer gezellig met z´n vieren opgepropt in op de achterbank en reden over een niet al te egale weg. Totdat... we niet meer verder konden, de weg hield op en we moesten uitstappen om ons te laten vervoeren door een bootje die bestuurd werd door een schipper. Totdat.. hij niet verder kon omdat er niet genoeg water in de rivier stond en we moesten uitstappen om te voet verder te gaan. Op de kant stond een man, met kapmes, te wachten om ons door la selva te leiden. Daarbij kreeg hij trouwens buitengewoon goede hulp van een groot aantal erg gewillige muggen. Wat een ervaring, we liepen als een stel eendjes achter vadereend aan de jugle in. We liepen over, tussen, door, naast, op, onder, om en in bomen. Het laatste stukje van de weg was namelijk alleen via een kano, een uitgeholde boom, te bereiken.
Na een heerlijk ontbijtje met yuga, ei en hele, hele, hele, hele! zoete Peruaanse koffie gingen we met onze schipper apen spotten. We gingen zonder verrekijker, maar met fototoestel, camera en het gezelschap van de gewillige muggen! Ik weet niet waar het aan lag: gewoon de apen, het gefluit van de schipper of aan de aanwezigheid van de muggen maar ik heb apen gezien! echte, natuurlijke, niet in dierentuin of aan een touwtjes zittenden apen. Heb er foto´s van gemaakt, op een heb ik er 1 kunnen ontdekken, de anderen ben ik nog steeds aan het uitpluizen.
Ons jugleavontuur heeft me wel weer een aantal, werkelijk, prachtige, heerlijke, mooi rood kleurige, sommige zelfs wit uitziende muggenbulten opgeleverd en deze zorgen er dan ook voor dat de zin ´ik heb jeuk´ de afgelopen dagen aardig vaak door ons geproduceerd werden en nog steeds gemaakt worden. Maar..... ik heb wel apen gezien, springend van tak tot tak!!

Que mas? Onze vakantie in Tarapoto! Muy rico! Vooral mijn rug kon deze vakantie erg waarderen. Mijn matras hier in Moyobamba is namelijk niet veel meer dan 2 tuinstoelkussens en een deken, het begint wel te wennen maar ik denk soms nog met liefde terug aan mijn matras in Lima!
In Tarapoto hebben we vooral gerelaxt, daar waren we wel aan toe na 4 weken van indrukken, een nieuwe familie en stage. We verbleven eerst in een hotel, maar op aanraden van Jan zijn we op zoek gegaan naar een hostel waar hij ook een keer verbleef. De eerste woorden (en die heeft ze ons verblijf nog een aantal keer herhaald) van de eigenaresse waren: MIS BONITAS! Ze was meteen verkocht en wij ook. Want zo snel we ons ontbijt maandags op hadden hebben we onze spullen gepakt en zijn naar haar hostel gegaan.
De vrouw was een heuse regeltante, want diezelfde dag lagen we al in het zwembad, terwijl ons doel was om activiteiten te regelen. Dit laatste hoefde niet meer omdat zij alles wist en na 10 minuten en een paar telefoontjes waren alle dingen die wij graag wilden doen al geregeld. Dinsdag naar Laguna Azul. Woensdag naar de watervallen en Lamas. Vrijdag weer naar het zwembad. Donderdags wilden we niets doen, omdat we dan souvenirs wilden kopen. Maar toen wij donderdagochtend aan ons rijke ontbijt zaten vroeg mevrouw of we niet naar een nog avontuurlijkere waterval wilden. Het woord waterval was nog niet gevallen of ik wilde al ja zeggen, maar ik was niet alleen. Gelukkig wilden de anderen ook. Dus 40 minuten later zaten we bij Kika in de motertaxi te hobbelen over een weg die net leek op een motorcrossbaan, hadden we uitzicht over Tarapoto helaas met bosbranden en al, gingen we over een brug over de rivier (iets wat Marian trouwens helemaal geweldig vind!). Net toen wij zaten te vertellen hoe lekker het was in deze taxi stopte deze. Of wij even wilden lopen, het was niet zo lang. Marian en ik stappen uit en doen onze tas op onze rug, maar onze taxichauffeur zegt dat we deze er wel in kunnen laten staan, okay! Tja, en toen ging de chauffeur met motor en onze spullen de berg op en liepen wij eenzaam over een weggetje. Ik wilde het niet denken, maar toch schoot het even door me heen en zei tegen Marian: ´Nou gelukkig heb ik mijn camera hier, stel je voor dat ´ie daar straks niet boven staat´ Marian haar antwoord: ´Nou, maar mijn moneybelt zit wel in mijn tas, MET onze paspoorten en andere pasjes´ Tja, en toen heb ik het serieus gedacht, helemaal toen ik de taxi niet meer hoorde lopen! Maar gelukkig, toen we de bocht om waren stond onze chauffeur bovenaan een heuvel hevig te zwaaien: ik altijd met mijn slechte ideeen!
We hadden geen warmere dag kunnen uitzoeken voor het gaan naar deze waterval. Gelukkig konden we halverwege even een frisse duik nemen zodat we er weer even tegenaan konden. Het uur lopen heb ik er echt voor over gehad, want WAUW! wat een prachtige waterval! En stoer dat wij waren: we klommen op de waterval, zochten een goede steen uit en maakten een van de mooiste sprongen die we in huis hadden en belanden in een heerlijk meer. (eerlijkheid dient mij te zeggen dat onze taxichauffeur, die overigens na de rit onze gids is geworden, ons voorging) Toen ik hierna op een steen zat na te genieten van mijn sprong en aan genieten was van mijn uitzicht kwam er een vlinder op mijn hand zitten, heel erg lang.. En ja, toen wilde ik eigenlijk wel een foto. Dus toen ben ik vanaf de plek waar ik zat gaan zwemmen, springen en lopen naar mijn fototoestel die boven op een berg lag. Ik weet niet wat de vlinder had, maar ik denk dat ´ie of me leuk vond of hij wilde graag op de foto, maar hij bleef de hele tijd zitten. want hij bleef gewoon zitten. Dus toen heb ik maar foto´s gemaakt, ik ben niet de meest professionele fotografe dus over de mooiheid van de foto´s valt nog te discuseren.

Al typend op een computer in het plaatselijke internetcafe komt er net een jongetje, van ik denk net 4 of 5 jaar, langs met iets van snoep om dat te verkopen. Dat zie je hier heel veel, kleine kinderen die langs de straat lopen met een emmertje aan hun arm en aan iedere voorbijganger vragen of ze iets willen kopen. Naast af en toe een mooie auto hoort ook dit bij het straatbeeld en dan zou ik heel graag willen dat ik miljonair was!

Nu is het alweer dinsdag, bij jullie al woensdag en mijn schoolweek is weer begonnen, het laatste deel van onze stage. De stage die ontzettend leuk is, maar af en toe ook vreselijk saai, omdat je zo weinig kan doen. De rekenlessen gaan wel maar van andere lessen begrijp ik niet eens alles. Tja en hoe ga je kinderen dan ergens mee helpen. Ik doe mijn best, maar ik heb de tijd dat ik op school ben al ontzettend vaak gedacht: Had ik maar.. Maarja aan de ´had-ik-maar-gedachte´ heb je niet zoveel, dus maken we er maar van wat we er van kunnen maken. Nog 3,5 week dan zit het er hier in Moyobamba alweer op, nog maar 3,5 week... Nog 3,5 week, nog genoeg tijd om te genieten van de mensen, de natuur, het weer, de taal, de ´relaxtheid´van de Peruanen, het eten, mijn bed, de koude douches, de flesjes water die ik steeds vergeet te kopen zodat ik op mijn kamer zit te balen dat ik niets te drinken heb, de motortaxies, de kinderen, de Peruaanse manier van lesgeven, het... ALLES!!