Love Lima!

Dag 2:
Hamer hier, hamer daar, trilboor hier, trilboor daar.. goedemorgen, volgens mij wonen we naast een bouwput. En is het ons niet gegund om deze 3 weken in Lima uit te kunnen slapen! Toch nog even mijn deken over mijn hoofd trekken.. dan wordt ik wakker door geklop.. TELEFOON, Jan aan de telefoon of we goed aangekomen zijn! En dan voor mij de geweldige taak: de telefoon terug brengen. Loop naar beneden en in de woonkamer zie ik 2 vrouwen in een hoekje bij elkaar staan, ze zeggen iets tegen mij dat lijkt op: "..muis" Een muis, waar? Ik loop dichter naar hen toe om te kijken, maar als ik naar het hoekje loop en over hen heen probeer te kijken, staat 1 mevrouw op en zegt het woord nog eens en wijst op de tafel… Aha! Ik snap het geen muis, maar de telefoon mag ik op de tafel zetten..
Dan ontbijten, opzich lijkt dat nog wel Nederlands: we zitten aan een kleine ronde tafel krijgen thee en brood met jam en kaas. Die kaas is wel vreemd, het lijkt een beetje op plastic, maar smaakt toch wel naar kaas. Daarna gingen we lekker relaxen om 2 uur later middag te eten. Hier eten ze tussen de middag altijd warm en dus doen wij dat ook, Charro onze persoonlijke huishoudster kookt voor ons. Ze heeft rijst met kip, ui en sinaasappel gemaakt. Het is erg RRRRICO! Daarna volgt onze eerste taalles van Gabriela.. Ga ik het ooit leren??
’s Avonds gaan we voor het eerst echt Lima in met de taaljuf en worden onze eerste aankopen op video vast gelegd! Jaja, we lopen echt als een stel kippen die net voor het eerst de buitenlucht zien in het rond! Maar het is wel ontzettend leuk! Na nog even te hebben rond gelopen zoeken we ons huis weer op, om vervolgens nog ff te computeren en dan ons heerlijke bedje op te zoeken omdat uitslapen ons niet gegund is door onze bouwvakbuurmannen!

Dag 3
De tweede dag in echt Lima die wederom gestart wordt met een heerlijk ontbijtje con té y pan. Vanmorgen werden we weer gebelt door Claudia dat ene Valeria (spreekt uit Baleria) ergens met ons mee wil. Om half 10 zijn wij dan ook klaar voor vertrek en lopen we met Valeria mee. “Uh, waar gaan we eigenlijk naartoe?” “Kan ze Engels?” “Hoe vraag je, waar gaan we heen?” Omdat we dit allemaal niet weten lopen we gewoon maar mee, voelen ons een beetje bezwaard omdat we niets kunnen vragen en lachen en giechelen maar wat.
Lopen op straat in Lima, man wat een belevenis zeg! Als je aandacht te kort hebt en het gevoel hebt dat niemand je ziet staan? Go to Lima! door iedereen nagekeken, iedere 10 seconden nagefloten, mannen vallen bijna om met drilboor of schuurpapier in hun handen en vraag je je af of ze geen ongeluk gaan veroorzaken omdat ze totaal niet meer op de weg letten. Geloof me hier zou je altijd willen dat niemand je zag staan!
Al met al wisten we nog steeds niet waar we naartoe gingen ondanks dat we al een half uur onderweg waren. Gelukkig kon Maria met een jongen in de bus Engels praten en vertaalde voor ons de zin: “waar gaan we heen”, wat iets was als: “Donde estamos … ?” Gelijk vragen natuurlijk, maar ja, uh.. wat ze als antwoord gaf?? Grr, taalbarrière!!
En die bus, dat is een verhaal apart! Ik snap er niets van, moest je nu betalen? Waar zijn de bushaltes of kun je overal in of uitstappen? En de busjes zelf, ik denk dat de meesten in Nederland de APK niet overleven!
Uiteindelijk gingen we naar een of ander plein, waar we een kerk gingen bekijken, langs de bieb gingen en uiteindelijk naar een uitzicht op zee gingen! Geweldig! De stille oceaan, kun je het je voorstellen, die zag ik alleen op een atlas en nu stond ik er naar te kijken en was ik er hemelsbreed nog geen 500 meter van verwijderd!
's avonds zijn we naar een fonteinen show geweest en hebben we voor het eerst ons 'taxispel' gespeeld. De taxi's en het verkeer in Lima zijn wat je noemt erg bijzonder! Daarom zijn we begonnen met het taxispel. iedere keer als we in een taxi stappen bedenken we hoeveel bijna ongelukken onze taxichauffeur veroorzaakt of meemaakt. Marian had deze keer gewonnen, zij gokte op 7 bijna ongelukken! haar prijs? een extra glas melk, en geloof me dat is geen pretje!

Gisteren zouden we 's morgens met Doris ergens naartoe gaan, maar dankzij de Peruaanse gewoonte om overal te laat te komen hadden we geen tijd meer en ging het niet door! Toen zelf maar even op stap! voor de eerste keer helemaal alleen! En ja, dat was toch eigenlijk best wel spannend hoor. Het verkeer is 1 chaos en verkeersregels? niemand die zich eraan houdt als ze er al zijn. Het oversteken is een kunst op zich, het gaat ongeveer zo: komt aangelopen, kijkt of er auto's zijn, kijkt nog een keer, geen auto te zien, wilt gaan oversteken..ineens 10 auto's, toch nog even wachten, kijkt naar het stoplicht van de auto's, rood? kijkt of iedereen stopt en je kunt gaan oversteken maar vergeet niet op te letten! Daarom is mijn voorkeur tot nu toe nog steeds: kijken, stoplicht op rood? rennen!!!!!
Onze taaljuf is meer van onze tijd en die kwam gelukkig maar 20 minuten te laat! Met haar zijn we naar Lima centrum geweest om daar allemaal opdrachten te doen. Mijn opdracht? In het Spaans aan een winkelbediende vragen of hij 4 goedkope telefoons heeft.. eerst even vertalen, tja en voordat ik klaar ben met mijn zin heeft 'ie al antwoord gegeven. Nog iets Peruaans?: telefoon kopen duurt 1 uur; eerst zeggen dat je wel 4 van dezelfde telefoons hebt, om vervolgens te verkondigen dat je er slechts 1 van hebt..; heb je eindelijk de telefoon, doet ie het nog niet.. Love Peruanen!
Nou ja, morgen weer taalles en dan hoop ik dat ie gemaakt kan worden!
sorry voor mijn lange verhaal, helaas ben ik niet van het beknopte;) maar als je bij dit punt beland bent is het te laat om te zeggen dat je het niet hoeft te lezen als je niet zoveel tijd hebt!
Adios Amigos!